De geschiedenis van het ‘Tri-tone’ notificatiegeluid voor de iPhone

Het 3-delige notificatiegeluid ‘Tri-tone’ staat nu vooral bekend als de sms-toon van de iPhone, maar Apple maakt er sinds de vroegste versies van iTunes al gebruik van om bijvoorbeeld te alarmeren bij een afgerond brandproces. In een uitgebreide blogpost ontdekt door TUAW legt Kelly Jacklin uit hoe hij het alarmgeluid op een bijzondere, vrij technische manier produceerde. Jacklin werkte nog mee aan het programma SoundJam, dat later door Apple zou worden overgenomen om opnieuw te worden uitgebracht onder de naam iTunes.

Jacklin begon in 1998 met het componeren van het geluidje, een periode waarin hij zich veel bezighield met de marimba en kalimba. Ondertussen werd er ook gekeken naar andere instrumenten, zoals een harp en een koto. Vervolgens was het belangrijk om de essentie van het geluidje vast te stellen:

Ik wilde een sequentie bestaande uit drie of misschien vier noten. Het moest simpel worden. Ik had ook niet veel tijd om er extra creativiteit in te steken en kon mij niet richten op een slim getimed stuk, dus ik beperkte mij tot achter elkaar afgespeelde noten. Het moest vrolijk aanvoelen, met de noten I, III, IV, V en VIII (de octaaf).

De uitwerking van het geluidje bleek nogal een taak voor Jacklin, die verder weinig ervaring had met MIDI-toetsenborden. Daarom besloot hij het anders aan te pakken dan je wellicht zou verwachten:

Ik besloot om mijn linker hersenhelft maar flink in te zetten (iets dat ik normaal gesproken probeer te voorkomen als ik de gitaar speel en opneem) en schreef daarom een programma dat verschillende versies van de noten kon genereren.

Jacklin denkt Macintosh Common Lisp te hebben gebruikt, maar is daar niet helemaal zeker van. Uit alle versies die werden gegenereerd beviel de notensequentie 1-5-8 het meeste, een geluid dat uiteindelijk werd omgezet naar het riedeltje dat we inmiddels allemaal kennen. Hoe dat gedaan werd beschrijft Jacklin ook uitgebreid in de blogpost.

Apple kreeg het geluidje in handen met de overname van SoundJam, waarna het uiteindelijk in de iPhone belandde. Sindsdien hoor je het geluid bij ieder binnenkomend tekstbericht vanuit je broekzak. Het is overigens interessant dat het sms-geluid wel eens anders had kunnen klinken als Jacklin een andere keuze had gemaakt. In het onderstaande geluid hoor je alle alternatieven die in 1998 werden behandeld (origineel gelinkt in de blogpost).