“Amsterdam laat je horen!” Reportage nieuwe iPhones Apple Store Amsterdam

07.30. Het is nog vroeg, maar niet voor Apple-medewerkers. De deuren van de Apple Store aan het Leidseplein zitten nog dicht, maar binnen wordt druk gejuicht en geklapt. Buiten staan Tristan, Olivier en George gapend voor de deuren. Tristan en zijn broertje zijn met overhemden en gilets in het net gestoken, maar na 48 uur buiten wachten staan de ogen op half zeven. Wat ze hierna gaan doen? “Dingen in de Apple Store regelen. O, daarna bedoel je. Geen idee.” Was het gezellig? “Jaja.” Het is duidelijk, hier komt niet veel meer uit.

De eigenaar van Broodje Knakworst heeft het ondertussen goed voor elkaar. Zijn kar staat pal op de ingang, bijna alsof er honderden mensen voor hém in de rij staan. Zo’n kans laat je niet lopen, dus is hij vanochtend een paar uur eerder open dan normaal. Tot nu toe zijn er nog geen gegadigden, “maar ja, het is nog vroeg”.

En dan is het zover. Onder luid gejuich gaan de deuren open en worden Tristan, Olivier en George door huppelende medewerkers naar binnen getroond, waar een klappend Apple-leger op ze staat te wachten. De jongens zijn in éen klap wakker. Ze lopen de Apple Store als popsterren binnen, en ze zijn niet de enige. Of het nu aan het gejuich of het einde van het ellenlange wachten ligt, iedereen die de Apple Store binnenloopt lijkt van de aandacht te genieten. De gemiddelde wachtende staat -zoals het een een nuchtere Hollander betaamt- doodkalm of rustig keuvelend in de rij, maar laat eenmaal aan de beurt alle gêne vallen, om het gebouw met peacetekens en enthousiaste high-fives binnen te stormen.

Hieronder het sfeerverslag dat Tristan zelf heeft gefilmd en gemonteerd.

https://www.youtube.com/watch?v=2MpdLNVAIGQ

Helemaal achteraan de rij staat Hans van den Bos (47). Hij sluit net aan en heeft geen idee hoe lang het gaat duren. “Ik wil twee keer de gouden iPhone 5s, voor mijn dochters”. Hans is Apple-fan van het eerste uur. “Thuis hebben we alle vier een iMac, Macbook en een iPhone.” Vanmiddag moet hij de trein naar Parijs pakken, dus hopelijk is hij snel aan de beurt. “Ik moet uiterlijk 11 uur uit de rij stappen.”

Een kwartier later komt de eerste persoon met een iPhone naar buiten. Het is niet een van de broertjes of George, maar een jongen van een jaar of 25. Veel pers stapt twijfelend op hem af, maar daar heeft hij geen zin in. “Ik heb geen paspoort, ik ben illegaal hier. Dus geen naam opschrijven snap je.” Iemand vraagt hem hoe lang hij heeft gestaan. Lachend: “Lang genoeg. Meer dan dertig uur denk ik. Maar ik doe alles voor Apple.” Dan loopt hij weg en blijft op een afstandje op zijn oom en neefje wachten, die nog in de winkel zijn.

Na een tijdje komen Tristan, Olivier en George van de glazen trap af gerend. Ze hebben allerlei pers te woord gestaan en zijn nog steeds in hun element. De broers hebben beiden hun gouden iPhone 5s in de hand, en filmen hun vertrek uit het gebouw en de Apple-medewerkers. Eenmaal buiten laten ze het resultaat zien: een slomo-filmpje waarop hun voeten de trap aflopen, en handen in slow motion klappen. Trots: “Dit is dus waarom we hem wilden hebben.”

En dan, na 48 uur en nog wat minuten, is het moment dan toch aangebroken. En nu, zegt George, ga ik écht naar huis.

Toen we rond 7:00 uur aankwamen bij de wachtrij, stonden deze twee mannen aan het einde van de rij. De man rechts gaat van Android overstappen naar een iPhone.