Een tijdje geleden schreven we op iPadclub dat consumenten helemaal geen interactieve tijdschriften willen. Het leidde tot veel reacties, vooral van mensen die juist wél op interactieve tijdschriften zitten te wachten en ook bereid zijn om ervoor te betalen. Maar toch zijn de bekende Nederlandse initiatieven rond interactieve tijdschriften (VIVA, AutoWeek, Veronica Magazine) alweer afgebouwd. Het hangt samen met twee problemen: ze kosten teveel tijd en teveel geld om te maken en het leverde – op die paar enthousiastelingen na – niet genoeg extra lezers op. De tijdschriftmakers staan niet te popelen om cijfers naar buiten te brengen, maar het lijkt veilig om te veronderstellen dat de meeste tijdschriften (net als bij boeken) nog gewoon op papier worden gelezen. Maar wat moeten we dan, als print een moeizame toekomst tegemoet gaat en consumenten ook nog niet klaar zijn voor interactieve tijdschriften? Misschien is interactieve print van Layar de richting waarin we moeten gaan?
Op zich bevindt de tijdschriftenwereld zich nog helemaal niet in een crisis, als je de cijfers uit de branche mag geloven. Nederland telt zo’n 1.200 publiekstijdschriften en er zijn zo’n 12,5 miljoen Nederlanders die ze lezen, blijkt uit de NOM Print Monitor 2011. Volgens HOI hebben consumenten vorig jaar 430 miljoen tijdschriften gekocht. En er mogen best reclames in staan: 47% vindt dat zelfs nuttig. Sterker nog: gesponsorde content vinden de lezers geen enkel probleem. Het wordt hooggewaardeerd en is effectief, zo ontdekte de (misschien niet helemaal objectieve) branche-reus Sanoma Media in een eigen onderzoek. Als je de HOI-cijfers 2011 ziet hoeft de tijdschriftenbranche zich helemaal niet opnieuw uit te vinden: de cijfers nemen wat af bij de computerbladen en bij een paar meisjes- en vrouwenbladen, maar bij hippe tijdschriften als Foodies en LINDA zit de groei er nog lekker in en zelfs bij traditionelere magazines als Knippie, Magazine, De Groene Amsterdammer, Quote en Elsevier is groei. We lezen graag op de bank, bij de kapper, aan de eettafel, buiten, in bed en op het toilet, blijkt uit het onderzoek ‘Contact’ van NUV/GPT. Allemaal plekken waar je met een papieren tijdschrift of met een iPad even goed af bent (behalve dan bij de kapper, waar je meestal je iPad niet mee hebt).
Layar kondigde vandaag de Layar Creator aan, een hulpmiddel om interactieve print te maken. Daarmee wordt de iPad eigenlijk weer buiten spel gezet. Uitgangspunt zijn papieren tijdschriften, die op allerlei plekken zijn voorzien van extra content. Je pakt je smartphone met Layar, drukt op een knop om een foto te maken en Layar laat zien welke extra content er is. Op die manier kun je vanuit een papieren artikel linken naar een website. VT Wonen gebruikte het bijvoorbeeld om kooplinkjes bij allerlei meubelstukken te tonen. LINDA, Power Unlimited, Eppo en NRC.next zijn al met Layar aan de slag gegaan. LINDA heeft beloofd om een jaar lang verrijkte tijdschriften te gaan aanbieden en hetzelfde geldt voor de VPRO Gids. In het tijdschrift Eppo kun je zien hoe de strips tot stand zijn gekomen.
Layar is ook geschikt voor de iPad, maar in de praktijk is het gemakkelijker om tijdens het doorbladeren van het tijdschrift je iPhone in de aanslag te houden om meteen naar content te scannen. Of het gaat aanslaan zullen we pas over een paar maanden weten. Het lost in ieder geval niet het tijdsprobleem op: redacties die klaagden dat het maken van filmpjes en andere extra content zoveel tijd kostte en door de bestaande ‘bemanning’ moest worden uitgevoerd, halen met Layar niet het ei van Columbus binnen. Misschien werkt het iets efficiënter dan met Woodwing of andere oplossingen voor interactieve tijdschriften, maar de filmpjes, animaties en webpagina’s moeten nog steeds gemaakt worden. Over het tweede probleem (consumenten die nog niet willen) valt nog weinig te zeggen. Inmiddels is 65% van de verkochte telefoons in Nederland een smartphone, maar daar zitten ook een hoop mensen bij die nauwelijks in staat zijn om de NU-app te installeren. Gewoontes zijn moeilijk te veranderen en of we voortaan bij het pakken van een tijdschrift ook meteen de smartphone erbij pakken om te scannen of er nog leuke extra’s inzitten is een gewoonte die we maar langzaam zullen aanleren.
Taalfout gezien of andere suggestie hoe we dit artikel kunnen verbeteren? Laat het ons weten!
Met de QR-code kan dit toch al?!
In het artikel noem je “een paar enthousiastelingen” (voor interactieve magazines). Dit klopt natuurlijk niet: ik heb nergens een marktonderzoek gezien waarin wordt aangetoond welke prijs mensen bereid zijn te betalen voor simpele pdf versie van een magazine en voor een interactieve (special voor tablet gemaakte) magazine.
De Nederlandse uitgeverijen gun ik met hun huidige instelling een faillissement. Waar veel Amerikaanse uitgeverijen de digitale verkoop vaak beschouwen als extra omzet, lijken de Nederlandse in de veronderstelling te zijn dat de digitale verkoop de papieren omzet kannibaliseert.
Hun krampachtige prijsstelling is hier een voorbeeld van: iCreate kost met een DVD 9,95 in de winkel. Wat zal de digitale versie (zónder dvd) kosten? Maar liefst 8,95! Abonnement nemen op het blad is niet eens mogelijk.
Heb je een abonnement op een Nederlandse papieren magazine, dan is veelal de digitale versie niet automatisch gratis (als die al bestaat).
Er zou ook lijfstraffen moeten komen te staan op uitgeverijen die de term ’tablet optimized edition’ hanteren. Dit betekent namelijk niet meer dan het clickable maken van links in de magazines (die je bij het aanklikken ook zonder waarschuwing uit de magazine-app halen). Daar komt nog eens bij dat de layout en beeld-verhouding niet eens is aangepast voor de tablets, waardoor je én onnodig veel witte randen hebt, én zelfs ook nog zwarte balken!
Witte randen zijn handig bij de papieren edities, maar minder nodig bij tablets, aangezien die altijd al een witte/zwarte rand hebben. Je hebt je vingers dus nooit zomaar op het scherm.
De zwarte randen komen door de afwijking in beeldverhouding. De iPad is 4:3 en Android tablets 16:9. Uitgeverijen hanteren altijd al papierformaten die qua hoogte/breedte verhouding afwijken van A4, om het kopiëren te ontmoedigen.
Het is duidelijk dat de uitgeverijen in dezelfde ontkennende fase zitten als de muziekindustrie zat in de jaren ’90. Inmiddels is de muziekindustrie niet uit zichzelf flexibeler geworden, maar wel gedwongen om digitale distributie te omarmen en het prijsbeleid af te stemmen op de beleving van de digitale klant.
De uitgeverijen zoeken nu krampachtig naar redenen om vooral door te gaan met het ouderwetse model van drukken op papier en verkopen via abonnementen en kiosken. Want dat kennen ze en daar kunnen ze makkelijker wegkomen met hoge prijzen.
Een ander teken dat de Nederlandse uitgeverijen nauwelijks kaas hebben gegeten van moderne marketing: de digitale (pdf) versies hebben altijd dezelfde advertenties als de papieren edities. Waarom? Dit is juist een kans om dezelfde advertentieruimte te verkopen aan bedrijven die graag een match hebben met de moderne lezers, die ongetwijfeld een andere doelgroep is dan de lezers van hetzelfde blad, maar in papieren vorm.
Zo’n app als layar bestaat al een tijdlanger dacht ik. Aurasma. Die app werkt goed, maar ik ben slechts 1 keer een werkend item tegen gekomen in de Volkskrant. Toch jammer want het heeft wel toekomst denk ik
@Gonny en AlbertTCB: lees ook eens deze column van Charles Groenhuijsen over de huidige business modellen van uitgevers… http://www.welingelichtekringen.nl/19967-krant.html
Goed stuk Albert! Heb me suf gelachen laatst om de digitale versie van Allerhande. Je krijgt een lamme arm van het bladeren langs die tientallen advertentiepagina’s. Die hadden ze idd dus veel beter kunnen verkopen aan andere adverteerders. En dan ook liefst aan adverteerders die speciale advertenties maken voor zo’n digitaal blad – met bijvoorbeeld iets van interactiviteit om maar eens een eenvoudig idee te opperen. Niet alleen uitgevers missen dus de boot, ook de adverteerders! En de lezer wordt opgezadeld met een te duur blad dat star en saai is. Tjonge.
Tja, volgens mij is dit een stap áchteruit. Waarom moeilijk met je smartphone boven een tijdschrift hangen als je alles direct op een tablet kunt doen…
@AlbertTCB: Dank voor je uitgebreide antwoord. Hoeveel gebruikers er zijn geweest, dat houdt iedereen natuurlijk angstvallig binnenskamers om geen flater te slaan tegenover de concurrentie. We kunnen dus alleen maar gissen dat het er relatief weinig zijn geweest. Anders hadden ze wel trots de bezoekersaantallen naar buiten gebracht. En als het aantal lezers opeens was verdubbeld, hadden ze wel driemaal nagedacht voordat ze met die expermenten waren gestopt. Helaas, cijfers zijn er niet.
Overigens veel goede punten in de rest van je betoog. Zoals dat van die prijsstelling. Ik heb bij een tijdschrift gewerkt waar (5 jaar geleden) al een digitale editie werd gemaakt. De prijs daarvan moest per se iets onder de papieren editie moest liggen. Als redactie waren we erop tegen, maar de marketingafdeling had met ingewikkelde statistieken becijferd dat dit echt hét optimale prijspunt was. Natuurlijk niet, het was veel te duur. Na een jaar zijn we er alweer mee gestopt. De oogst: enkele tientallen lezers. En een gefrustreerde redactie die helemaal niet erop was ingericht om al die filmpjes en fotoseries te maken.