Gems of War: Puzzle Quest 3 op iPhone en iPad (Game van de Week)

Puzzle Quest was geen makkelijk spel. De Nintendo DS-game die voor het eerst Bejeweled combineerde met beurtelingse gevechten, had al het trekje dat de tegenstander ‘toevallig’ steeds allerlei schedels in het veld kreeg om jou mee aan te vallen. Het was ontzettend frustrerend, maar eveneens de basis van een geweldig verslavend spel. Nu komt de ontwikkelaar met Puzzle Quest 3, al heet ie anders. En in deze Gems of War review merk ik dat er nog wat irritaties zijn bij gekomen…

Ik weet het niet meer hoeveel uur ik precies in de eerste Puzzle Quest heb gestoken. Het zijn er heel veel, en ik weet ook wel waarom. Uitgever 505 Games was de eerste die match 3-games diepgang gaf. In Bejeweled combineerde je diamanten om tijd over te houden; in Puzzle Quest om mana te sparen. Met genoeg mana kon je de tegenstander aanvallen, net als door schedels te combineren in het speelveld. De eerste speler die door zijn levens heen is, verliest.

Sterktes en kwetsbaarheden

Gems of War heeft al het goede van Puzzle Quest overgenomen, maar nu ben je met meerdere personages. Je stelt een deck samen van verschillende strijders die elk hun eigen aanvallen, sterktes en kwetsbaarheden hebben. Met vier man val je dezelfde hoeveelheid tegenstanders aan – en alle diepgang van het origineel is behouden gebleven. Lees voor aanvang van een gevecht uit welke specialiteiten de tegenstanders hebben. Bepaal welke je als eerst uit moet schakelen. Bekijk welke mana je defensief voor de tegenstander weg kan snoepen, zodat hij zijn strijders niet in stelling kan brengen. En zorg natuurlijk dat je eigen strijders genoeg mana verzamelen, om zelf toe te slaan. Gevechten in Gems of War worden al snel erg pittig.

Veel kritiek

Daar is veel kritiek op in de Nederlandse, Amerikaanse en Nieuw-Zeelandse App Store, waar de app twee weken geleden voor het eerst uitkwam. Ditmaal is ‘Puzzle Quest’ namelijk niet een spelletje dat je één keer koopt en dan eindeloos kan spelen. Gems of War heeft een freemium-aanpak. Je kan het gratis downloaden, maar betaalt goud om gevechten aan te gaan. Gevechten worden steeds iets duurder naarmate je verder komt – en je geeft geld makkelijker uit dan je het verdient. Geld vangen doe je in Gems of War door lang te wachten. De plaats op de kaart die je tot thuisbasis bombardeert, geeft je elke dag een hoop geld op. Maar ben je eenmaal krap bij kas, ja, dan kan je geen andere kant op dan in-app aankopen doen.

Die kritiek is logisch, maar voor mij verdwijnt hij grotendeels. Gems of War is een spelletje dat ik ‘s avonds nog even opstart, voor een half uur. Een ideaal openbaar vervoer-dingetje. Ik verloor wedstrijden, won ze. En spaarde tussendoor door mijn thuisbasis. Bij 3400 munten was het tijd ze te investeren in een van de leukste dingen van het spel: nieuwe eenheden kopen.

De boogschutter was te zwak

Je teamsamenstelling is van groot belang. Zelf heb ik een deck van mijn eigen personage die harde klappen uitdeelt, een goblin die zo sneaky kan aanvallen dat je daarna nog de beurt behoudt, een vampier die de levensenergie van een tegenstander kan stelen en sinds kort een druïde die de levensenergie van een van mijn eigen eenheden in ere kan herstellen. Een gebalanceerde set personages die me beduidend meer succes oplevert dan andere samenstellingen die ik probeerde. De zombie die schedels van het veld kan halen was nuttig, maar ik verzamelde steeds te weinig paarse mana omdat de tegenstander daar zo op zat. De boogschutter die één aanvalspunt die versterkt kan worden met elke groene mana in het veld, was een schot in de roos, maar was zelf veel te zwak. Zo blijf je bezig met je team samenstellen en gevechten aangaan. Zijn de gevechten in de verhaallijn te moeilijk, dan wijk je uit naar uitdagingen die je ‘souls’ geven waarmee je je strijders kan upgraden. Het houdt je aan het spelen en maakt dat gems of War een lekker uitgebreid pakket is, maar het geeft weinig gevoel van voortgang.

Conclusie Gems of War review

Samen met de traditionele onhebbelijkheid dat de tegenstander wel heel veel vier-op-een-rij’s kan maken omdat nieuwe mana ‘toevallig’ zo het veld in valt, en de vele schedels die hij combineert, biedt Gems of War genoeg om je aan te ergeren. Maar is die ergernis echt anders dan bij de eerste Puzzle Quest? Toen je veel minder progressie had in nieuwe aanvallen aanleren, en toen geluk een nog grotere rol speelde in gevechten omdat je niet snel je skills (lees: team) kon bijschaven? Volgens mij is Gems of War een Puzzle Quest in optima forma. Spannend, onhebbelijk en onwaarschijnlijk verslavend.