Taalfout gezien of andere suggestie hoe we dit artikel kunnen verbeteren? Laat het ons weten!
Artikelcorrectie, spelfout of -aanvulling doorgeven?
Reacties: 2 reacties
hallo
Wat een kutte review, duidelijk niet objectief. Er schort namelijk heel veel aan deze game.
Wat een goede random generated game moet doen is elke speelsessie het waard maken. Dit kan zijn door dingen te unlocken of points te geven die je kunt spenden om verder te komen (Binding of isaac of roque legacy) Beide heeft deze game niet. Als je na een tiental speelsessies de game wel door hebt komt het puur op geluk aan. Daarnaast is de game vrijwel onspeelbaar als je niet de juiste upgrades weet te unlocken na een bepaalde tijd omdat de sterren verder uit elkaar gaan liggen en je niet meer verder kunt. Ook kom je na een tijd enemies tegen die planeten gaan bezetten die je niet meer kunt bezoeken en dus zo niet aan resources kunt komen.
Leuk verhaal geschreven hoor, maar ga maar gewoon eerst even je huiswerk doen voordat je een game aanprijst.
De sfeer van de game is overigens wel geweldig en dit is puur te danken aan Barnhoorn die de muziek heeft geschreven voor de game.
@hallo: Wat je beschrijft is een frustratie die men al jaren heeft met roguelikes – maar het is voor velen ook de reden waarom dit soort games juist zo leuk kunnen zijn. In een ongelukkige situatie word je soms door de willekeur je dood tegemoet geslingerd, maar je maakt dan wel in korte tijd zo’n wanhopige situatie mee.
Het overkoepelende systeem in Rogue Legacy en The Binding of Isaac is gaaf, maar wat mij betreft zeker geen vereiste. Bedenk wel dat oudere roguelikes dit ook nog niet hadden en dat Roguelike zelfs bijzonder was omdat de game enigszins afweek. Kracht van Out There is juist dat iedere speelsessie totaal losstaat van een ander, op je vergaarde kennis van de spelsystemen na.
Objectiviteit in een recensie kan ik je verder niet bieden. Een gamebespreking is altijd gebaseerd op de emotionale ervaringen van een speler. 🙂
Wat een kutte review, duidelijk niet objectief. Er schort namelijk heel veel aan deze game.
Wat een goede random generated game moet doen is elke speelsessie het waard maken. Dit kan zijn door dingen te unlocken of points te geven die je kunt spenden om verder te komen (Binding of isaac of roque legacy) Beide heeft deze game niet. Als je na een tiental speelsessies de game wel door hebt komt het puur op geluk aan. Daarnaast is de game vrijwel onspeelbaar als je niet de juiste upgrades weet te unlocken na een bepaalde tijd omdat de sterren verder uit elkaar gaan liggen en je niet meer verder kunt. Ook kom je na een tijd enemies tegen die planeten gaan bezetten die je niet meer kunt bezoeken en dus zo niet aan resources kunt komen.
Leuk verhaal geschreven hoor, maar ga maar gewoon eerst even je huiswerk doen voordat je een game aanprijst.
De sfeer van de game is overigens wel geweldig en dit is puur te danken aan Barnhoorn die de muziek heeft geschreven voor de game.
@hallo: Wat je beschrijft is een frustratie die men al jaren heeft met roguelikes – maar het is voor velen ook de reden waarom dit soort games juist zo leuk kunnen zijn. In een ongelukkige situatie word je soms door de willekeur je dood tegemoet geslingerd, maar je maakt dan wel in korte tijd zo’n wanhopige situatie mee.
Het overkoepelende systeem in Rogue Legacy en The Binding of Isaac is gaaf, maar wat mij betreft zeker geen vereiste. Bedenk wel dat oudere roguelikes dit ook nog niet hadden en dat Roguelike zelfs bijzonder was omdat de game enigszins afweek. Kracht van Out There is juist dat iedere speelsessie totaal losstaat van een ander, op je vergaarde kennis van de spelsystemen na.
Objectiviteit in een recensie kan ik je verder niet bieden. Een gamebespreking is altijd gebaseerd op de emotionale ervaringen van een speler. 🙂