Flappy Bird uit de App Store verdwenen: einde aan een hype

Flappy Bird is uit de App Store gehaald. Ontwikkelaar Dong Nguyen waarschuwde gisteren al dat hij het succes niet meer aankon en de game uit de App Store zou halen. Dat wekte verbazing op, maar er volgde ook een stortvloed aan analyses: Nguyen had in het verleden al vaker laten weten dat hij helemaal geen zin had om ‘bedrijfje’ te spelen. Hij leek geïrriteerd door de media, die van alles van hem wilden weten. En misschien speelde ook wel mee dat de Vietnamese ontwikkelaar gewoon een eenvoudig leven wilde leiden. Flappy Bird is niet meer verkrijgbaar in de App Store, maar wie de game al had gedownload kan het gewoon blijven spelen. De directe downloadlink werkt nog heel even (wegens vertraging in de App Store), maar waarschijnlijk niet meer lang. Wie op ‘Flappy Bird’ zoekt in de App Store, zal de hitgame niet meer aantreffen.

In de ogen van veel mensen is Flappy Bird gewoon een leuke game. Grappig vogeltje, makkelijk te bedienen en een frustrerend moeilijke gameplay. Dat de game een rip-off is van andere games en dat het spelidee al enorm lang bestaat, maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het gaat erom dat je lol hebt met een spelletje dat soms maar vijf seconden duurt. Nguyen heeft beloofd dat hij doorgaat met het ontwikkelen van games, maar hij zit klaarblijkelijk niet te wachten op de volgende tophit.

De afgelopen 24 uur hebben heel wat huiskamerfilosofen hun licht laten schijnen op het fenomeen Flappy Bird. De game zou een metafoor van het leven zijn: vrij zinloos, maar toch spelen we het. Er waren ook grappige reacties: in het beste geval meent Dong Nguyen wat hij zegt. In het slechtste geval was Flappy Bird niet meer dan een NSA-truc om data van je iPhone te verzamelen. Het soms wat verwarde gedrag van Dong Nguyen was ook onderwerp van diepgaande analyses. Tweets van de afgelopen maanden werden uitvoerig besproken, omdat daaruit zou blijken dat hij wel vaker emotioneel reageerde. Iemand suggereerde dat het in sommige landen (lees: Vietnam) gevaarlijk kan zijn om plotseling erg rijk te zijn. Vooral in een gewelddadige stad als Hanoi, waar Nguyen woont.

https://twitter.com/klavr/status/432569914852118529

De meest boosaardige reageerders dachten, dat Nguyen zijn dreigement alleen maar uitte om reclame te maken. Iedereen zou nog snel even de game gaan downloaden. En Nguyen? Die zat ondertussen ergens op een berg in Vietnam zijn geld te tellen. Vijftigduizend dollar per dag, daar kan je in Vietnam elke dag een nieuw huis van kopen. Maar Nguyen hield zich aan zijn belofte: de game verdween op de afgesproken tijd uit de App Store en de maker hield zijn kaken stijf op elkaar. Het feit dat in de recente update van Flappy Bird de sociale deelfuncties eruit zijn gehaald, is volgens velen hét bewijs dat Nguyen echt niet op meer (viraal) succes zit te wachten.

Dat klinkt misschien gek voor westerse mensen die de mentaliteit van Silicon Valley gewend zijn, waar hard werken en veel geld verdienen het hoogst haalbare is. Wat opvalt is dat veel (Amerikaanse) commentatoren redeneren vanuit de Amerikaanse mindset (“dan neem je toch even een PR-firma in de arm?”. In een land waar iedereen staat te popelen om succesvol ondernemer te worden en de American dream te beleven, wekt de reactie van Nguyen verwondering op. Nee zeggen tegen zoveel geld? Deze vent is gek.

https://twitter.com/panzer/statuses/429355228337434624

Succesfactor: eenvoud

Hoe kon het vrij onooglijke spelletje Flappy Bird tot zo’n succes uitgroeien? Het idee was immers niet nieuw en de uitvoering was niet de allerbeste. Er zijn ontwikkelaars die het idee om tussen obstakels door te vliegen op een betere manier hebben uitgevoerd. De eerste Flappy Bird-klonen laten zien dat het veel beter kan. Toch heeft Flappy Bird het succes toch vooral te danken aan de eenvoud. Je hebt in vijf seconden door hoe het werkt en het nodigt uit om even aan anderen te laten zien. “Kijk, dit maffe spelletje. Ik ben er helemaal verslaafd aan”. De oorspronkelijke versie van Flappy Bird bevatte nauwelijks extra functies (één speelwijze, geen extra vogels, geen upgrade-mogelijkheden), maar meer hebben mensen niet nodig.

Succesfactor: frustratie

Als je Flappy Bird voor de eerste keer speelt, is de kans groot dat je bij de eerste pilaar al tegen de grond knalt. Dat geeft meteen een gevoel van: “Huh? Ben ik zo onhandig?” Het zorgt ervoor dat je het nogmaals wilt proberen. En nogmaals. Het lukt pas als je heel veel oefent en het is dan mooi meegenomen dat de game zo verslavend is. Terwijl de speelwijze eigenlijk zo simpel is: tap to flap, meer kun je niet doen.

Succesfactor: lekker kort

Bij sommige spelletjes ben je minutenlang bezig met puzzelen en strategisch nadenken. Bij Flappy Bird niet. Dit spelletje kun je wachtend op de trein spelen, terwijl de trein al het station binnenkomt. Flappy Bird is zo extreem kort, omdat je zeker weet dat je toch binnen een paar seconden af bent.

https://twitter.com/panzer/statuses/429354749939298304

https://twitter.com/herwinthole/status/432446041531895808

Succesfactor: social media

Hierboven al even genoemd: sociale media. Dankzij YouTube-ster PewDiePie kreeg Flappy Bird opeens grote bekendheid. Het is volgens velen de belangrijkste reden waarom de totaal onbekende game plotseling een hit werd. De frustratie zorgde er ook voor dat mensen altijd wel iets te vertellen hadden over de game. De meeste mensen vinden Flappy Bird een belachelijk spel, maar dat is juist de aantrekkingskracht ervan.

Mond tot mond-reclame via sociale media was ook belangrijk. Heel wat mensen stuurden tweets met teksten als:

OMG! I scored 4 pts in #flapflap!!! -> itunes.apple.com/app/id642099621 #sundayflapday

Dat riep bij vrienden een verwonderde reactie op: scores deel je meestal als het om tienduizenden punten gaat. Een spelletje waarbij 4 punten al veel is? Daar moet ik meer van weten!

Conclusie? We weten nog steeds niet wat aanslaat

Achteraf is het succes van Flappy Bird wel te verklaren: een maffe, frustrerende game die er zo klunzig uitziet dat je het graag aan vrienden laat zien. Dat wordt dus gemakkelijk: maak een spelletje dat aan alle bovenstaande succesfactoren voldoet en je hebt de volgende hitgame te pakken? Nou nee. De grote namen in de gameindustrie zoals Zynga en King, zullen het Flappy Bird-succes graag imiteren. Maar daarmee zijn ze nog steeds niet in staat om zelf de volgende hitgame te bedenken. Afgaande op het succes van Angry Birds en Tiny Wings zou je kunnen concluderen dat mensen graag games met vogels spelen, maar ook dat leidt nog niet tot dat ene, briljante idee. Er is een theorie dat Flappy Bird een zegen is voor Aziatische messagingapps. Zij zitten verwoed te zoeken naar supersimpele spelletjes waarmee ze geld kunnen verdienen. Aanbieders van messagingapps zoals Line, WeChat en Kakao Talk zijn in Azië druk bezig om een gamesplatform op te bouwen. Flappy Bird laat zien dat een hitgame niet enorm gelikt eruit hoeft te zien. De framerate hoeft niet eens goed te zijn (vooral op Android zijn problemen daarmee) en het idee hoeft ook niet eens nieuw of slim te zijn. Maar ondanks de wetmatigheden en de theorieën over het succes is het knap moeilijk om ‘de volgende Flappy Bird’ te maken.

Downloaden (laatste kans, zolang het werkt): Flappy Bird (gratis, universeel, iOS 6.0+)