iPhone hacken ontgroeit het achterkamertjescircuit

Apple heeft ongeveer een miljoen iPhones verkocht. Een groot deel daarvan is in handen van early adaptors, mensen met een avontuurlijke inslag die graag dingen uitproberen. Volgens een conservatieve schatting van Erica Sadun heeft ongeveer 10 tot 20% van de iPhone-bezitters hun telefoon aangepast om 3rd party software te installeren. Een even groot aantal heeft de iPhone simlockvrij gemaakt.

Erica legde contact met ontwikkelaars en ontdekte dat er meer dan 70.000 downloads van OpenSSH zijn geweest en meer dan 600.000 unieke bezoekers voor de SMXY-repository. Drudge heeft een overzicht gemaakt van de meest populaire pakketten en meldt bijna 800.000 unieke bezoekers voor de repositories.

Het is opvallend hoe de sfeer rond hacken is veranderd. Eerder was het bij apparaten als de Wii en de PSP iets waar je alleen op gedempte toon over praatte. Het vaste argument is altijd dat je er dan ook “homebrew”-software op kunt draaien, maar de werkelijkheid is natuurlijk dat het uiteindelijk gewoon te doen is om gekopieerde spellen te spelen (bij consoles). Bij de iPhone lijkt er sprake van een omslag. Het begon in een IRC-channel met een groepje unix-programmeurs. Een paar weken later hebben de hoofdpersonen een celebrity-status bereikt en kunnen ze tienduizenden dollars aan donaties tegemoetzien.

Tegenwoordig kan iedereen eraan meedoen: software-consultant Stephen White ontwikkelde een NES-emulator waarmee je klassieke games zoals Legend of Zelda en Super Mario Brothers op je iPhone kon spelen. White zat met vrienden in een café toen hij bedacht wat de iPhone nodig had:

“Ik besloot dat op elk apparaat dat ik bezit Mario zou moeten werken.”

White ging aan de slag en kwam met een oplossing.

Op dezelfde manier bedacht George Hotz dat de enige “definitieve” manier om de simlock van de iPhone te omzeilen een hardwarematige soldeerhack was. Gewone mensen, die zichzelf nooit hacker zouden noemen, bedenken een oplossing voor een probleem en voeren het uit. Hetzelfde geldt aan de gebruikerskant: de eigenaar van een bedrijf dat videoconversiesoftware maakt krijgt vragen van klanten of zijn software al geschikt is voor de iPhone en besluit het apparaat voor gebruik in Nederland te kraken aan de hand van de instructies in de hack-community. Als dat is gelukt en de Nederlandse media daar lucht van krijgt is het hek van de dam.

En als we kijken naar de mensen die bij ons aan de deur zijn verschenen (ondanks zeer uitdrukkelijke verzoeken om dat vooral NIET te doen, dan is dat ook niet de stereotype hacker met lang haar, pukkels en een zwart t-shirt, maar onder andere een serieuze huisarts, een zogenaamde buurman van “verderop”, een vertegenwoordiger waar we “op de route lagen” en nog wat andere, doodnormale mensen. Maakt de iPhone zo hebberig dat iedereen zijn of haar l33t hacking skills aanroept?