Wat Apple’s Wide Color betekent voor de kleurweergave van schermen

Apple biedt sinds de iPhone 7 uit 2016 ondersteuning voor Wide Color (ook wel ‘wide gamut’ of in het Nederlands ‘brede kleurweergave’) toegevoegd. Dit biedt een breder kleurengamma dan gebruikelijke sRGB-schermen. In deze gids lees je meer over Wide Color en de gevolgen die dit heeft voor kleurweergave op de schermen van iPhones, iPads en Macs.

• Steeds mooiere schermen
• Wide Color = DCI-P3
• Werkt jouw scherm met brede kleurweergave?
• Is Wide Color veel beter dan sRGB?
• Veelgebruikte termen

Steeds mooiere schermen: van Retina naar Wide Color

In 2010 voerde Apple Retina-schermen in, met een zo hoge pixeldichtheid dat je veel meer details kunt zien. Inmiddels is Super Retina de norm als het om een hoge pixeldichtheid gaat. Maar ook aan de kleurweergave heeft Apple continu gesleuteld. Wide Color zorgt ervoor dat schermen meer kleuren kunnen laten zien, vooral kleurtinten in rood en groen. Sinds de allereerste iPad Pro en de iPhone 7 is ondersteuning voor Wide Color toegevoegd. Bij Macs wordt vaak kortweg gesproken over P3.

In dit artikel lees je nuttige informatie over de kleurweergave op Retina iMacs die sinds eind 2015 op de markt zijn.

Op een normaal scherm zal een foto er wat vlak en levenloos uitzien, terwijl de kleuren bij Wide Color veel meer sprekend zijn.

Wide Color is Apple’s naam voor DCI-P3

Wide Color is eigenlijk niet meer dan een marketingterm voor de standaard die bekend staat als DCI-P3 of kortweg P3. Dit biedt een breder kleurengamma en is als standaard voor digitale films ontwikkeld door de Amerikaanse filmindustrie. Fabrikanten van tv-toestellen noemen het meestal High Dynamic Range.

Een scherm dat DCI-P3 ondersteunt is niet voldoende, het beeldmateriaal moet er ook geschikt voor zijn. Dat betekent dat de foto of video geschoten moet zijn met een camera die ook een breder kleurengamma ondersteunt. Veel digitale camera’s zijn al in staat om het kleurengamma van DCI-P3 vast te leggen. Je zag er in het begin alleen nog niet zoveel van, omdat conventionele schermen het nog niet konden afbeelden. Dat is veranderd sinds Apple het in steeds meer apparaten ondersteunt.

Apple moest daarvoor niet alleen de schermen aanpassen, maar ook software-ondersteuning voor geavanceerd kleurbeheer uitbreiden. Dit gebeurde in iOS 10 en nieuwer. Bovendien heeft Apple gezorgd dat ontwikkelaars Wide Color in hun apps kunnen gebruiken, bijvoorbeeld in fotografie-apps. Tegelijk heeft Apple ervoor gezorgd dat de kleurweergave op oudere iPhones mooi blijft. Toestellen vóór de iPhone 7 en de 9,7-inch iPad Pro kunnen alleen de sRGB kleurweergave aan.

Werkt jouw scherm met Wide Color?

Om te checken of jouw scherm geschikt is voor Wide Color heeft Apple een felrode afbeelding gemaakt, die uit twee kleuren rood bestaat. Op een sRGB-scherm zie je alleen een rood vierkant, terwijl je op de nieuwere schermen een logo in het rode vlak ziet.

Als jouw iDevice of Mac nog geen brede kleurweergave ondersteunt is misschien wat lastiger te voor te stellen wat je mist. Vandaar dat we het uitleggen aan de hand van deze foto. Wide Color zorgt ervoor dat de oranje schoenen en het groene gras fellere kleuren krijgen, zonder dat details verloren gaan.

Als je elke pixel die sRGB niet goed kan afbeelden zou vervangen door lichtblauw, dan krijg je onderstaand beeld. Daarmee kun je precies zien waar Wide Color de kleuren verbetert, namelijk bij de schoenen en het gras:

Is Wide Color echt beter dan sRBG?

Maakt het nu echt veel verschil om Wide Color te hebben? Als je een sRGB-scherm gebruikt, probeert deze de kleuren die buiten het gamma liggen te vervangen door kleuren die wel zichtbaar zijn, terwijl een scherm met Wide Color-ondersteuning de werkelijke kleuren toont. Als je het niet gewend bent, weet je ook niet wat je mist. Net als bij Retina-schermen merk je het verschil pas als je terug gaat naar een ouder scherm.

Hieronder zie je het verschil in kleurbereik. Het gekleurde vlak toont alle kleuren van sRGB, terwijl de witte driehoek laat zien welke kleuren daarbuiten vallen. Het verschil is ongeveer 25%. Vooral bij verzadigde kleuren van rood, geel, paar
s en groen is er verschil. De zwarte lijn is ook van belang, want deze laat zien welke kleuren het menselijk oog kan zien.

Veelgebruikte termen
Kleurruimtes, kleurgamma’s, wat bedoelen ze nu eigenlijk? Hieronder vind je de betekenis van de meest gebruikte termen als het om kleurweergave op schermen gaat.

• Kleurruimte: Een kleurruimte is een manier om kleuren te beschrijven. Bij grijstinten heb je slechts één waarde nodig om een bepaalde tint te beschrijven. RGB gebruikt de tinten rood, geel en blauw om de kleur op bijvoorbeeld een beeldscherm te definiëren, terwijl er bij drukwerk veel gebruik wordt gemaakt van CYMK: cyaan, magenta, geel en zwart. Voor drukwerk is dit nauwkeuriger dan RGB.
• Kleurprofiel: In 1993 richtte een aantal bedrijven het ICC (International Color Consortium) op om standaarden voor kleurruimtes vast te leggen. Een voorbeeld van zo’n standaard is sRGB, officieel bekend onder de naam IEC 61966-2-1. Door kleurprofielen op te nemen in een afbeelding of bestand kan een computer interpreteren welke kleurwaarden zijn bedoeld.
• Kleurengamma: Een kleurengamma is het aantal kleuren dat een kleurruimte kan definiëren of dat een scherm kan afbeelden. Bij een computerscherm komt het kleurengamma overeen met het aantal kleuren dat het correct kan afbeelden. Een sRGB-scherm zal kleuren die buiten het kleurengamma vallen proberen te vertalen naar een kleur die wél getoond kan worden.
• Breed kleurengamma: Een breed kleurengamma (wide gamut) is een niet-officiële term voor kleurruimtes die groter zijn dan sRGB.
• Wide Color: Apple’s marketingnaam voor DCI-P3, de standaard van de Amerikaanse filmindustrie. In Nederland wordt de term ‘brede kleurweergave’ gebruikt.
• Kleurdiepte: De nauwkeurigheid waarmee een computerscherm een bepaalde kleur kan weergeven. Dit is iets anders dan het kleurengamma, waarin een reeks kleuren wordt beschreven. De kleurendiepte geeft aan hoeveel bits gebruikt worden om de kleur van een pixel te coderen. Hoe hoger de kleurendiepte is, hoe meer verschillende kleuren er kunnen worden gecodeerd. Een 1-bit kleurendiepte wordt bijvoorbeeld gebruikt op monochrome schermen. Bij een 8-bit kleurenscherm zijn er 8 mogelijke waardes voor de R- en G-componenten en 4 mogelijke waardes voor B, dus in totaal 256 verschillende kleuren. Omdat het menselijke oog minder gevoelig is voor de blauwe component, krijgt het minder bits toegewezen. Bij RGB zijn 16 miljoen kleuren mogelijk.